Naturalna szata teriera szorstkowłosego składa się z dłuższego, szorstkiego włosa okrywowego oraz krótkiego, gęstego i miękkiego puchu tworzącego podszycie. Aby wygląd naszego psa był zgodny z wzorem — a także by usunąć przerośnięty, kędzierzawy, długi i martwy włos — należy go wyskubać (trymować) przynajmniej 4-6 razy w roku. Ostrzyżenie psa maszynką, co pozornie upraszcza pracę, niszczy mu włos co najmniej na pół roku. Po takim zabiegu w skórze pozostaną wszystkie dojrzałe i martwe włosy. Tylko pies trymowany będzie soczystorudy i czarny oraz będzie mieć szorstką fakturę nowo odrośniętej sierści. Skubanie także wydatnie wzmacnia włosy.

Najprościej jest więc sprawę powierzyć fachowcowi, ale można samemu nauczyć się prawidłowej pielęgnacji sierści naszego pupila. A oto niezbędne narzędzia:

• nóż do trymowania — kupić go można na wystawie, w sklepie z psimi akcesoriami albo zastąpić nożem do krojenia cytryn z głębokimi, niezbyt ostrymi ząbkami, aby wyszarpywał, a nie ucinał włos,

• grzebień metalowy o zębach jak najdłuższych i najrzadszych, aby przy czesaniu łap wyrywać jak najmniej włosów,

• nożyczki fryzjerskie o czubkach długich i spiczastych,

• fryzjerski przyrząd na żyletki do cieniowania włosów.

Nie należy używać wszelkich drucianych szczotek, grzebieni damskich itp. Pierwszy raz wyskubujemy psa „na goło" 10-12 tygodni przed wystawą. Oszczędzamy tylko spód piersi, nogi, brodę, wąsy. Później będziemy jeszcze ponownie skubać pewne partie.

• Głowa

Uszy, czoło, policzki, podgardle wyskubujemy przy pomocy nożyka do chwili, gdy już widzimy skórę; ostatni raz 15 - 25 dni przed wystawą. Parę dni przed wystawą przycinamy równo nożyczkami brzegi uszu jak najbliżej skóry. Ucho ma być jak najmniejsze, cienkie, trójkątne i bez frędzelków. Zostawiamy bardzo skąpe, mocno przeskubane brwi, zaczesywane na oczy. Włosy między oczami, na grzbiecie nosa także lekko skracamy, wyrównując nożyczkami.

Boki głowy powinny tworzyć linię prostą (wydłużony prostokąt), w związku z tym nie należy trymować policzków zbyt głęboko, trzeba za to nie bać się obcinania nożyczkami zbyt długich zwykle włosów na wargach, poszerzających głowę. Brodę należy zostawić niewielką.

• Szyja, przód i boki

Podgardle, boki szyi, ramiona skubiemy na goło na 15-25 dni przed terminem wystawy. Bezładnie sterczące włoski wyrównujemy nożyczkami lub maszynką na żyletki. Górną część szyi ostatni raz skubiemy 6-8 tygodni przed wystawą. Przejście między włosem krótkim na bokach szyi a długim na karku ma być łagodne, by sprawiało wrażenie naturalnej okrywy włosowej. Należy także unikać skubania pewnych partii zbyt późno, co powoduje zupełnie wyblakniecie sierści.

• Kłąb psa skubiemy 10 tygodni przed wystawą — tam włos ma być najdłuższy.

Żebra nie powinny być ani zupełnie płaskie, ani beczkowate. Należyty kształt nadajemy im, wyskubując 3 tygodnie przed wystawą. Spód piersi pozostawiamy obrośnięty, by uzyskać wrażenie głębokiej klatki piersiowej. Wszelkie odstające włoski dokładnie przycinamy lub wyskubujemy. Za długi włos na spodzie klatki piersiowej czyni sylwetkę „klocowała".

Psa wystarczy czesać raz w tygodniu, a nawet rzadziej. Koniecznym zabiegiem jest przesuwanie nożykiem z ząbkami po szyi,

grzbiecie i bokach psa. Na nożyku pozostaje szary, sfilcowany, miękki i jasny podszerstek. Po takich zabiegach włos na tułowiu staje się błyszczący i bardziej szorstki.

• Tułów i ogon

Długość włosów u nasady ogona ma być taka, jak na kłębie. Trymujemy to miejsce na 8 tygodni przed wystawą. Ogon przez to wydaje się wyżej osadzony, a tułów psa bardziej zwarty. Włos na grzbiecie ma być natomiast dość krótki. Lędźwie są zupełnie płaskie i krótkie, skubiemy je więc po raz ostatni 15-25 dni przed wystawą, starając się jak najmniej zniszczyć kolor. Użycie maszynki czy nożyczek jest tu absolutnie niewskazane.

Brzuch i pachwiny częściowo skubiemy, częściowo podcinamy, gdyż są to miejsca wrażliwe na ból. Pachwiny podcinamy jednak bardzo ostrożnie, gdyż możemy wycinając włos zbyt krótko, zniekształcić sylwetkę psa.

Ogon wyskubujemy 4 tygodnie przed wystawą. Tuż przed wystawą już tylko wyrównujemy jego koniec i boki nożyczkami. Spodnia strona ogona, okolice odbytu, zad, tył ud i podudzi, aż po staw skokowy (po ścięgnie) —— mają być przed wystawą wyskubane, podcięte równo nożyczkami, a ich boki dopracowane przyrządem na żyletki. Dobre wypracowanie tej linii ma ogromne znaczenie, gdyż optycznie skraca psa i czyni go zwartym. Kątowania kończyn tylnych wtedy są lepsze. Pod ogonem włos ma być krótki.

• Kończyny tylne

Boki ud skubiemy 8 tygodni przed wystawą, skracamy jednocześnie włos na podudziach. Pojedyncze włosy na nogach obcinamy, formując zgrabne kolumienki. Włos wewnętrznej strony ud przycinamy nożyczkami. Nożyczkami też obcinamy włos między palcami i formujemy kocią łapę. Nie należy bać się mocnego skracania futerka na bokach nóg. Zbyt długi włos na udach i podudziach powoduje ich „kowbojski" wygląd. Ponadto ujemną cechą, spotykaną u większości terierów szorstkowłosych, nawet u najsłynniejszych championów, jest chodzenie z odchylonymi kolanami przy wąsko stawianych stawach skokowych. Jest to znana wada, charakterystyczna dla tej rasy, którą powiększamy przez nieumiejętne przygotowanie fryzury. Dla skorygowania wady budowy nóg naszego teriera, sierść na nich strzyżemy.

Jest to jedna z wielu metod, jakie stosują trymerzy dla ukrycia różnych wad, nawet u słynnych championów. Wystarczy nieraz przeciętna budowa przy obfitym futrze, by dzięki fryzurze ukryć drobne braki i zrobić z psa medalistę. Nawet najpiękniejszy, ale źle przygotowany pies przepadnie na wystawie, dlatego musimy zdawać sobie sprawę ze znaczenia prawidłowego wyglądu naszego ulubieńca. Dobrze jest mieć duże zdjęcie jakiegoś championa, by móc upodobnić naszego psa do niego.

Kąpiemy psa na tydzień przed wystawą, a brodę i nogi w przeddzień. Po kąpieli włos jest napuszony i miękki. Można tuż przed wystawą natrzeć psa papką mieszaniny talku z magnezją (1:1) i potem dokładnie wyczesać.

Po tych wszystkich zabiegach należy bezpośrednio po wystawie psa wykąpać łagodnym szamponem dla dzieci. Uważajmy na nos i oczy psa. W uszy wtykamy tamponiki z waty, by uniknąć ich zalania, co może spowodować stany zapalne.

Odwiedzając wystawy szybko zorientujemy się, jaka fryzura jest właściwa. Dużą satysfakcję sprawia fakt, że sami, własną pracą doszliśmy do tego, że nasz foksterier jest piękny na co dzień i od święta.